Muzeum jest inicjatywą prywatną. Pomysłodawcami utworzenia placówki byli studenci białostoccy oraz profesor Anatolij Odzijewicz.

Organizowane są tu wyjazdy i spotkania plenerowe dla zainteresowanych kulturą regionu.

Białowieskie muzeum – Skansen Architektury Drewnianej Ludności Ruskiej Podlasia składa się z dziewięciu dobrze zachowanych obiektów: dwie chaty, które mają nieco inny charakter niż pozostałe obiekty, ponieważ ich poddasza zostały przekształcone w pokoje dla turystów. Jeden z tych budynków pochodzi ze wsi Klejniki, datowany jest na rok 1893. Otwarte do zwiedzania są: sień, izba i komora. Drugim budynkiem jest najstarsza chałupa w muzeum – datowana na 1885 rok, przeniesiona z miejscowości Czyżyki.

Urokliwa drewniana kapliczka (czasownia) pod wezwaniem św. Aleksandra Newskiego wzorowaną na świątyni ze wsi Nowoberezowo. Obok ustawione są dwa drewniane krzyże i kamień, który podobnie jak starszy z krzyży upamiętnia tysiąclecie chrztu Rusi Kijowskiej.

Dwa wiatraki (oba pochodzą z Orli) i zabudowania gospodarskie: chata ze wsi Biała, warsztat z Widowa i stodoła ze wsi Koszele. Wiatraki typu koźlak datowane są na lata międzywojenne XX w. Można w nich podziwiać żarna i wspomagające je mechanizmy. By wejść do wiatraka trzeba wspiąć się po drewnianych schodach. Warto zatrzymać się tuż przed wejściem i odwrócić, by zobaczyć rozciągający się wkoło bardzo ładny widok. Nieopodal stoi chata powstała pod koniec XIX wieku. Jej ściany zbudowano przy użyciu konstrukcji zrębowej i sumikowo-łatkowej, natomiast dach jest półszczytowy i kryty słomą. Jego stan jest nieco sfatygowany, ale dzięki temu możemy uważniej przyjrzeć się jego konstrukcji. A co tam widać? Przede wszystkim szkielet więźby dachowej. Stanowią go zbiegające się krokwie, które tworzą kalenicę – „grzbiet” dachu. W poprzek krokwi przybite są poziome deski tzw. łaty, co wzmacnia konstrukcję dachu oraz ułatwia jego pokrycie. U szczytu zobaczymy zaś śparogi – ozdobne zwieńczenie desek – wiatrownic, przybijanych do krokwi szczytowych. Tego typu ozdoby szczytów dachów były spotykane na Kurpiowszczyźnie i Podlasiu, ale także na Kaszubach. W chałupie można obejrzeć naczynia metalowe, gliniane i drewniane, a także tkaniny, zwraca uwagę duży piec. Nieopodal chaty stoi studnia z żurawiem oraz warsztat z lat 20. XX wieku, sprowadzony w 1986 roku z Widowa. Majsternia budzi zdziwienie przede wszystkim z powodu swoich niewielkich rozmiarów – jest ona tak mała, jak gdyby wyjęto ją wprost z bajki dla dzieci. Uroczy filigranowy budynek wzbudza mimowolny życzliwy uśmiech. Godna podkreślenia jest metoda wykonania ścian – opierają się one na konstrukcji wieńcowej – analogicznej do tej, która gwarantuje stabilność pobliskiej stodole. Wewnątrz budynek majsterni mieści ogromną ilość hebli i frezów. Parę kroków dalej stoi kryty gontem wiatrak. Za jego potężnymi skrzydłami, pośród bujnej roślinności skrywają się dwa ule wydrążone w pniach drzew.

Płot z tzw. balasów został wykonany przez założycieli placówki w latach 1983-1984 i jest wierną kopią tradycyjnych płotów plecionych. Konstrukcja takiego płotu składa się z trzech pionowych żerdzi oraz przeplatanych gałęzi świerkowych.